هوالمحبوب
.
چهار سال از وقایع بعد از انتخابات 22 خرداد 88 گذشته است بسیاری این واقعه را به فراموشی سپردند و بسیاری هنوز به طور جد درخواست مجازات و محکومیت سران این وقایع را از قوهء قضاییه خواستارند. در این که بخشش سران را کسی خواستار نیست تقریبا همه اتفاق نظر دارد ولی نوع محاکمهء آنها و آیا اجازه خواهد داده شد که از خود دفاع کنند و آیا در این بین نقش کسانی که پاشنهء مردم را کشیدند هم در نظر گرفته می شود آیا سران اظهار پشیمانی خواهند کرد ؟ جای بحث و بررسی دارد.
  در وقایع 88 همگان دریافتند که بسیاری از مردم بصورت احساسی پای در مخالفت با انتخابات گذاشتند و اوایل فقط درخواست بررسی آرا را داشتند ولی بازهم فتنه گر اصلی مثل آمریکا و اسرائیل و گرفتن شبکه های جهانی را در دست خود و ارائه گزارشات احساسات برانگیز و غلط این مخالفت ها را تشدید کرد در کشور هم برخی رجال سیاسی با این قضایا یا هم گام شدند و یا سکوت کردند که این دودلی و شک بر مردم روز به روز اضافه تر شد و بعد از شهر تهران کلانشهر ها را هم در برگرفت صدور بیانه های پی در پی استفاده از وسائل ارتباط جمعی مثل تلفن همراه و اینترنت تبلیغات گسترده ای را در کل کشور بوجود آورد تا هر روز بر این دودلی ها و تردید ها اضافه شود  عوامل ضد انقلاب هم بیکار ننشسته بودند و اهدافی را که همیشه بعد انقلاب اسلامی در سر می پروراندند در نظرشان محقق می شد و با کمک های مالی که از طریق شبکه های حقوق بشر و حتی کشورهای عربی به دست معترضان می دادند معترضان و اوباشی که تا دیروز به نظام جمهوری اسلامی رای داده بودند و کسانی بودند که با آمدنشان در انتخابات به نوعی این نظام را تایید و انتخابات آنرا سالم و بی نقص می دانستند فضایی که دچار غبار بود و در این دریای گل آلود چه ماهی ها یی که صید نشد اما نکته اینجا هست که برخی تندروها خواستار بخشش هستند که این درخواست آنها عکس عدل الهی است و اکثرا افرادی را که حتی در تظاهرات و راهپیمایی های به نام سکوت حضور داشتند خواستار محاکمه درست هستند و این محاکمه باید هرچه زودتر انجام شود نه اینکه با گذشت سالیان از یاد برود و هر روز برای جهانیان سوژه خبرهایشان باشد ...والسلام علیکم ورحمةالله و برکاته